Monastyry w Meteorach czyli „wiszące” klasztory na skałach

Potężny Skalny Las nagle pojawia się wyrastając u podnóża gór Pindos. Majestatyczne skały, które zachwycają każdego swą przedziwną a jednocześnie niezwykłą urodą znajdują się w środkowej Grecji na północno-zachodnim krańcu równiny tesalijskiej w okolicy miasta Kalambaka, gdzie skały osiągają wysokość do 613 m n.p.m. Na szczytach tych skałach zbudowane zostały prawosławne klasztory kilka wieków temu.

                             

                             

                              

Pierwsi pustelnicy zamieszkują w Meteorach pod koniec X wieku w jaskiniach i pustelniach. Historia podaje, że to św. Atanazy założył pierwszy klasztor w 1336 roku i on nazwał skałę "Meteor" czyli "w powietrzu". Do klasztorów na niedostępnych skałach docierano korzystając z lin to też ich budowa trwała bardzo długo. Swój okres świetności klasztory przeżywały za panowania osmańskiego sułtana Sulejmana Wspaniałego (1520-1566).W czasie panowania imperium osmańskiego w Grecji, która trwała ponad 400 lat to miejsce było prawdziwą ostoją prawosławia i tożsamości greckiej. W sumie wybudowano 24 klasztory i to każdy na innej skale. Monastyry od XVIII wieku zaczęły podupadać, kiedy ruch zakonny utracił na znaczeniu a klasztory zaczęły wyludniać się i popadać w ruinę. Wykute w kamieniu schody w niektórych z klasztorów pojawiły się dopiero na początku naszego wieku. Oprócz stromych skalnych stopni, prowadzą do nich zawieszone nad przepaściami mostki i kładki. Wszędzie też obowiązują surowe zasady dotyczące stroju. Kobiety powinny nosić spódnice i wszyscy muszą mieć zasłonięte ramiona.

                   

                   

Obecnie do zwiedzania udostępnionych jest sześć klasztorów: najstarszy i najważniejszy Wielki Meteoron, Varlaám, żeński klasztor – Agíou Stefánou czyli Św. Stefana, Św. Trójcy (Agías Triádos), żeński Roussánou (Św. Barbary) oraz Agíou Nikoláou Anápavsa (Św. Mikołaja).

Naukowcy uważają, że te niezwykłe ostańce skalne powstały na dnie jeziora, które zalewało równinę Tesalii na skutek naniesionej przez wody rzeki piasków, żwirów i kamieni. Materiał osadzał się w miejscu ujścia rzeki do jeziora i nawarstwiał. Na skutek procesów geologicznych i pęknięcia w masywie Olimpu, wody z jeziora odpłynęły do morza. W odcinku ujściowym rzeki pozostał gigantycznych rozmiarów, materiał osadowy, który rozpadł się na mniejsze formy o przedziwnych kształtach.

                            

Monastyry Meteory są jedną z największych atrakcji turystycznych Grecji a jednocześnie centrum prawosławnego monastycyzmu oraz zabytek wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1988 roku.

 

Region Tesalia

Tesalia wchodzi w skład Grecji Środkowej. Na krajobraz składają się w większości niziny: Larisa, Trialia i Karditsa, przez które przepływa mnóstwo rzek. Panuje tam klimat kontynentalny z upalnymi latami i mroźnymi zimami, gdzie częste ulewy pozwalają na uprawę oliwek i drzew cytrusowych.

                       

                           

Stolicą regionu jest Larisa –gdzie można zwiedzić średniowieczne ruiny, antyczną świątynię Ateny oraz pozostałości starożytnego teatru.

                   

KUCHNIA

Głównym składnikiem kuchni greckiej jest oliwa z oliwek. Jest podstawą greckich potraw i służy nie tylko do smażenia, ale również do sałatek, sosów a nawet zup. Jej delikatny smak nadaje charakteru potrawom. Często dodawany jest czosnek, liście winorośli i duża ilość warzyw, pomidorów i papryki. Bazą wielu produktów jest baranina i ryby. Odróżnia ją zapewne ser feta, produkowany w różnych odmianach oraz greckie zupy i sosy.  Suto zastawione stoły z kolorowymi potrawami są typowe dla kuchni greckiej. Na stole zawsze znajduje się woda i chleb, będący dodatkiem do większości potraw.

                                   

                                     

 

Dla Greka śniadaniem jest zazwyczaj filiżanka kawy i sucharki, biszkopt lub placek z dżemem. Przedpołudniem jako przekąska typowe jest ciasto tyropitta, wypełnione gorącym płynnym serem feta. Obiad spożywa się około godziny 14 a głównym posiłkiem jest kolacja jedzona zwykle między godziną 20 a 22.

Ze względu na bardzo wysokie temperatury panujące w Grecji bardzo popularna jest tutaj kawa– Frappe –  przygotowana na zimno i podawana w wysokich szklankach, robiona na bazie wody mineralnej z dodatkiem mleka i cukru.

 

OBYCZAJE

Tradycją jest przekazywanie sukni panny młodej przez jej matkę. Przed ślubem kobiety z rodziny szyją ubrania i pościele które jest wianem panny młodej. Do rękawiczki panny młodej wkłada się kostki cukru, by miała słodkie życie w małżeństwie. Greckie wesela są bardzo huczne, taneczne i trwają nawet przez kilka dni.  

 

W Grecji miejscem szczególnie często odwiedzanym są klasztory, gdzie wymagany jest odpowiedni ubiór zakrywający kolana i ramiona.

           

Znanych jest w tym kraju ponad 150 rożnych tańców regionalnych. Większość z nich tańczy się w kole lub korowodzie. Najpopularniejszy z nich to taniec Greka Zorby – który nawiązuje do kroków „tańca rzeźników” dawnego Konstantynopola.

                              

Wiadomości zaczerpnięte z e-przewodnika po Grecji oraz z własnych obserwacji.

 

Opracowała Maria Kita